Op 2 september stapten 200 mensen ’s morgens uit hun bed met hetzelfde doel. De één iets vroeger dan de ander, omdat voor die ene dat doel iets verder weg lag. Maar ze maakten zich allemaal op om op pad te gaan. Ieder op zijn eigen wijze. Met het openbaar vervoer, met eigen auto en wellicht waren er ook mensen die de fiets pakten. Kortom, het doel was Hindeloopen, een prachtig Fries Hanzestadje aan de oude Zuiderzee. De Schokkernazaten kwamen, zoals ieder jaar weer, in beweging. Uit alle windstreken kwamen ze, alleen, met z’n tweetjes of een auto vol. Zo ook nazaat Evert en ik van de koude kant vanuit Apeldoorn. Op naar de jaarlijkse ontmoetingsdag van een grote familie.
Het gezellige restaurant ’t Kalkoentje was er klaar voor. Rond 08.30 uur stapte het bestuur naar binnen om de noodzakelijke voorbereidingen te treffen. En vervolgens overstroomden de nazaten het stadje. Zes keer rondrijden om de auto te parkeren, de parkeerplaats was namelijk vol. Maar iets buiten de bebouwde kom was er plaats genoeg, een frisse neus is nooit weg. We hadden, zoals meestal bij de Schokkerdag, prachtig weer, dus daarmee kon de stemming niet bedorven worden.
Het restaurant bestond uit twee gedeelten, een boven- en een onderdek om in de termen van de zee te spreken. Beneden vond de algemene ledenvergadering plaats en had het bestuur geen zicht op het bovendek met de gasten. Maar daar hadden ze iets op gevonden. Gewoon op de trap gaan staan, hoofd boven het luik uit en met een draagbaar microfoontje de toehoorders bij de les houden. Zoals gewoonlijk duurde de vergadering niet zo lang, waren de meeste agendapunten hamerstukken en stonden we wat langer stil bij de komende en gaande man/vrouw!
Voorzitter Jan Diender was aftredend en werd met de nodige woorden en de benoeming tot erelid in het zonnetje gezet door Gerard Corjanus. Uiteraard werd zijn echtgenote Wil niet vergeten, want die heeft het toch maar moeten ondergaan al die jaren dat Jan op pad was voor de vereniging.
De nieuwe voorzitter Theo Grootjen uit Lelystad werd door de vergadering met algemene stemmen benoemd en hij stelde zichzelf persoonlijk aan de leden voor. In het Schokker Erf 62a had al een portretje van hem gestaan, dus geen wonder dat iedereen volmondig ja zei op zijn benoeming. Onder applaus werd hij dan ook verwelkomd en door iedereen succes gewenst.
Bestuurslid Co Smit werd ook blij gemaakt. Eén van de twee taken die hij op zich had genomen heeft hij los kunnen laten. Er diende zich een vrouwelijk bestuurslid aan. Mevrouw Els Koek uit Dronten is de nieuwe secretaris van de vereniging. Een applaus waard, want het is een heel karwei en daarom was er ook veel bewondering door de werkzaamheden van Co van het afgelopen jaar. Uiteraard werd ook Els veel succes gewenst.
Na een smakelijke lunch gingen de meeste Schokkernazaten de omgeving verkennen. Een wandeling op de dijk, een rondwandeling door het stadje, een kijkje bij de haven, of een bezoekje aan de leuke winkeltjes met de kleurrijke stoffen. Er was genoeg te beleven. Anderen bleven in de buurt van het restaurant om met elkaar te kletsen of kennis te maken met naamgenoten.
Rond 16.00 uur werden we in de kerk verwacht. Er werd een ‘modeshow’ gegeven waar oud-Hindelooper dracht werd getoond en er trad een koor op met de welluidende naam ‘Het Viswijvenkoor Grietje Sprot’. Nou, viswijven waren het! Een koor dat zich niet alleen zingend maar ook acterend presenteerde. Wat een wijven zeg! Gekleed in diverse kleding van rond 1920 uit plaatsen zoals Urk, Marken en Spakenburg. Maar als echte Hagenees zag ik toch meteen dat er ook een Scheveningse tussen zat. Mijn ‘opoe’ (overgrootmoeder) liep namelijk nog in die kleding. Zij woonde een tijdlang bij ons in huis. Zo zie je maar, ik heb niets met Schokland, maar wel met water en zee! Enfin, het optreden van de ‘wijven’ was erg leuk. Ze zongen geweldig, maar hun acteertalent deed daar zeker niet voor onder. We hadden er wel langer naar willen kijken en luisteren, maar ja, er stond ons nog een complete boerenmaaltijd te wachten, met een voor-, hoofd- en een nagerecht. Niemand kan zeggen dat hij of zij met een rammelende maag naar huis is gegaan, want dan lag het echt aan jezelf. Maar leer mij de Schokkers kennen, eten kunnen ze, grote borden vol, dus er zal niet veel ‘gerammeld’ hebben.
Rond 19.00 uur ging het weer huiswaarts. Ieder naar zijn eigen plaats. Met openbaar vervoer, met eigen auto of met de fiets. Tevreden, met een goed gevoel terugkijkend op een opnieuw geslaagde dag. Het bestuur heeft weer veel werk verzet om haar leden te verrassen, het valt niet mee namelijk om steeds weer iets nieuws te verzinnen. Maar het is ze weer volledig gelukt!
Ine Koridon
Het gezellige restaurant ’t Kalkoentje was er klaar voor. Rond 08.30 uur stapte het bestuur naar binnen om de noodzakelijke voorbereidingen te treffen. En vervolgens overstroomden de nazaten het stadje. Zes keer rondrijden om de auto te parkeren, de parkeerplaats was namelijk vol. Maar iets buiten de bebouwde kom was er plaats genoeg, een frisse neus is nooit weg. We hadden, zoals meestal bij de Schokkerdag, prachtig weer, dus daarmee kon de stemming niet bedorven worden.
Het restaurant bestond uit twee gedeelten, een boven- en een onderdek om in de termen van de zee te spreken. Beneden vond de algemene ledenvergadering plaats en had het bestuur geen zicht op het bovendek met de gasten. Maar daar hadden ze iets op gevonden. Gewoon op de trap gaan staan, hoofd boven het luik uit en met een draagbaar microfoontje de toehoorders bij de les houden. Zoals gewoonlijk duurde de vergadering niet zo lang, waren de meeste agendapunten hamerstukken en stonden we wat langer stil bij de komende en gaande man/vrouw!
Voorzitter Jan Diender was aftredend en werd met de nodige woorden en de benoeming tot erelid in het zonnetje gezet door Gerard Corjanus. Uiteraard werd zijn echtgenote Wil niet vergeten, want die heeft het toch maar moeten ondergaan al die jaren dat Jan op pad was voor de vereniging.
De nieuwe voorzitter Theo Grootjen uit Lelystad werd door de vergadering met algemene stemmen benoemd en hij stelde zichzelf persoonlijk aan de leden voor. In het Schokker Erf 62a had al een portretje van hem gestaan, dus geen wonder dat iedereen volmondig ja zei op zijn benoeming. Onder applaus werd hij dan ook verwelkomd en door iedereen succes gewenst.
Bestuurslid Co Smit werd ook blij gemaakt. Eén van de twee taken die hij op zich had genomen heeft hij los kunnen laten. Er diende zich een vrouwelijk bestuurslid aan. Mevrouw Els Koek uit Dronten is de nieuwe secretaris van de vereniging. Een applaus waard, want het is een heel karwei en daarom was er ook veel bewondering door de werkzaamheden van Co van het afgelopen jaar. Uiteraard werd ook Els veel succes gewenst.
Na een smakelijke lunch gingen de meeste Schokkernazaten de omgeving verkennen. Een wandeling op de dijk, een rondwandeling door het stadje, een kijkje bij de haven, of een bezoekje aan de leuke winkeltjes met de kleurrijke stoffen. Er was genoeg te beleven. Anderen bleven in de buurt van het restaurant om met elkaar te kletsen of kennis te maken met naamgenoten.
Rond 16.00 uur werden we in de kerk verwacht. Er werd een ‘modeshow’ gegeven waar oud-Hindelooper dracht werd getoond en er trad een koor op met de welluidende naam ‘Het Viswijvenkoor Grietje Sprot’. Nou, viswijven waren het! Een koor dat zich niet alleen zingend maar ook acterend presenteerde. Wat een wijven zeg! Gekleed in diverse kleding van rond 1920 uit plaatsen zoals Urk, Marken en Spakenburg. Maar als echte Hagenees zag ik toch meteen dat er ook een Scheveningse tussen zat. Mijn ‘opoe’ (overgrootmoeder) liep namelijk nog in die kleding. Zij woonde een tijdlang bij ons in huis. Zo zie je maar, ik heb niets met Schokland, maar wel met water en zee! Enfin, het optreden van de ‘wijven’ was erg leuk. Ze zongen geweldig, maar hun acteertalent deed daar zeker niet voor onder. We hadden er wel langer naar willen kijken en luisteren, maar ja, er stond ons nog een complete boerenmaaltijd te wachten, met een voor-, hoofd- en een nagerecht. Niemand kan zeggen dat hij of zij met een rammelende maag naar huis is gegaan, want dan lag het echt aan jezelf. Maar leer mij de Schokkers kennen, eten kunnen ze, grote borden vol, dus er zal niet veel ‘gerammeld’ hebben.
Rond 19.00 uur ging het weer huiswaarts. Ieder naar zijn eigen plaats. Met openbaar vervoer, met eigen auto of met de fiets. Tevreden, met een goed gevoel terugkijkend op een opnieuw geslaagde dag. Het bestuur heeft weer veel werk verzet om haar leden te verrassen, het valt niet mee namelijk om steeds weer iets nieuws te verzinnen. Maar het is ze weer volledig gelukt!
Ine Koridon